خرید ضایعات تهران

روی یک فلز غیر قابل بازیافت غیر آهنی است و می تواند به طور نامحدود قابل بازیافت و بدون از بین رفتن خصوصیات فیزیکی یا شیمیایی باشد.

در حال حاضر ، تقریبا 70? روی از پالایش اولیه سنگ معدن روی (از جمله 10-15? از منابع بازیافتی).

حدود 30? مستقیماً از روی قابل بازیافت (80? روی موجود برای بازیافت) حاصل می شود.

با پیشرفت فن آوری سطح بازیافت همچنان ادامه می یابد.

طول عمر بالای محصولات فولادی با روکش روی در ساخت و ساز باعث می شود پیش بینی ظهور آنها در جریان زباله ها دشوار باشد.

بنابراین کار بیشتری در این زمینه انجام خواهد شد.

روی یک فلز غیر آهنی قابل بازیافت است و قابل بازیافت به طور نامحدود است.

ذخایر

روی 27مین عنصر رایج در پوسته زمین است. جهان به طور طبیعی از روی فراوان است.

تخمین زده می شود حتی یک مایل مکعب از آب دریا حاوی 1 تن روی باشد.

تخمین زده می شود که اولین مایل پوسته خاکی زیر زمین دارای 224،000،000 میلیون تن روی باشد و 15 میلیون تن دیگر نیز در بستر دریا قرار دارد.

با این وجود ، چنین برآوردهایی برای بهره‌برداری از این منابع اقتصادی و یا از نظر زیست محیطی قابل قبول نیست.

ذخایر روی – مانند منابع طبیعی – یک مقدار ثابت در طبیعت نیست.

ذخایر با توجه به زمین شناسی و تعامل اقتصاد ، فناوری و سیاست تعیین می شوند.

اصطلاح ذخیره ، بخشی از منابعی را که نقشه برداری و اندازه گیری شده و ممکن است مورد استفاده قرار گیرد ، در حال حاضر یا در آینده نشان می دهد.

بنابراین ، ذخایر وضعیت دانش ، فناوری و ارزش روی را در یک زمان معین منعکس می کنند.

این منابع طبیعی به طور فزاینده ای با عرضه بازیافت روی افزایش می یابد.

ذخایر روی اثبات شده از دهه 1950 به طرز چشمگیری افزایش یافته است ، زیرا اجسام سنگ معدنی بزرگی در بسیاری از مناطق جهان کشف شده اند.

از این رو پایداری منابع سنگ معدن روی را نمی توان به سادگی با خارج کردن از عمر معادن پیشرفته معادن روی مورد قضاوت قرار داد.

با وجود افزایش مصرف روی از 1995-2005 ، ذخایر روی در جهان به میزان قابل توجهی در همان دوره افزایش یافته است.

روی بازیافت می شود

در پایان عمر مفید خود ، روی حاصل از محصولات مدرن قابل بازیافت و بدون زوال می باشد.

علاوه بر پایداری در هنگام استفاده ، روی همچنین با کاهش مصرف انرژی ، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و به حداقل رساندن دفع زباله.

در مرحله پایان عمر نقش مهمی ایفا می کند.

دو رویکرد که معمولاً برای ارزیابی میزان بازیافت روی مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:

محتوای بازیافتی ، کسری از روی ثانویه در استفاده ، و نرخ بازیافت End of Life (EoL) ، کسری از روی بازیافت شده نسبت به مقدار موجود درEol

روی بخشی اساسی از چرخه های فلزات چندگانه ، قادر به ایجاد اقتصاد مدور است.

فلزات غیر آهنی در طبیعت هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند.

اجزای سنگ معدن اغلب از مخلوط مواد معدنی تشکیل شده و همیشه عناصر کمیاب و گاه با ارزش در سنگ معدن فلزی پایه و کنسانتره وجود دارد.

هنر ذوب فلز در بهبودی نه چندان زیاد فلز اصلی ، بلکه جدا کردن همه عناصر دیگر به گونه ای است که می توانند مواد اولیه خوراکی برای سایر فرایندهای بازیابی باشند.

ذوب روی نیز از این قاعده مستثنی نیست: هنگام پالایش فلز روی ، فرآورده های جانبی با سایر فلزات غلیظ تولید می شوند.

نقره ، مس ، گاهی اوقات حتی ایندیم و ژرمانیوم نیز از جمله این موارد هستند.

در حالی که این فرآورده های غلیظ متراکم را به سایر تولید کنندگان فلز ارائه می دهند.

کارخانه های ذوب و پالایشگاه های فرعی محصولات جانبی دیگری از دیگر تولید کنندگان فلز دریافت می کنند.

غبار غنی سازی فولاد غده ، به اصطلاح اکسیدهای وائلز یک نمونه مشهور است.

امروزه این چرخه های چند فلزی طولانی مدت بیش از هر زمان دیگری توجه بیشتری را به خود جلب می کنند:

افزایش بازیافت محصولات حاوی فلز دوباره به مواد مختلط منتهی می شود.

صنعت فلزات غیر آهنی این موارد را در چرخه های موجود معرفی کرده و آنها را به نیازهای اقتصاد مدور تبدیل می کند.